تربیت حیوانات

پاروا ویروس در سگ‌ها: 12 نکته کلیدی که باید بدانید

پاروا ویروس یک بیماری بسیار مسری و بالقوه کشنده است که سگ‌ها، به ویژه توله سگ‌ها را درگیر می‌کند. شناخت این بیماری و راه‌های پیشگیری و درمان آن برای سلامت و رفاه سگ شما حیاتی است.

نگهداری سگ در خانه - تربیت سگ - نکات مراقبت از سگ - غذای سگ

در این مقاله، 12 نکته مهم در مورد پاروا ویروس را بررسی می‌کنیم تا به شما در محافظت از دوست پشمالوی خود کمک کنیم:

  • 1. عامل بیماری:

    پاروا ویروس سگ‌سانان نوع 2 (CPV-2) ویروسی است که به سرعت تکثیر می‌شود و به سلول‌های دستگاه گوارش، مغز استخوان و سیستم لنفاوی حمله می‌کند.
  • 2. علائم اولیه:

    علائم اولیه شامل بی‌حالی، بی‌اشتهایی، تب بالا و استفراغ است.
  • 3. اسهال خونی:

    اسهال خونی (اسهال همراه با خون) یکی از علائم بارز و خطرناک پاروا ویروس است.
  • 4. کم‌آبی بدن:

    استفراغ و اسهال شدید می‌تواند منجر به کم‌آبی شدید و عدم تعادل الکترولیتی شود.
  • 5. انتقال:

    ویروس از طریق مدفوع آلوده و تماس مستقیم یا غیرمستقیم با سگ‌های آلوده منتقل می‌شود.
  • 6. ماندگاری:

    پاروا ویروس می‌تواند برای ماه‌ها در محیط زنده بماند، به ویژه در مکان‌های خنک و مرطوب.
  • 7. سگ‌های در معرض خطر:

    توله سگ‌های زیر 6 ماه و سگ‌هایی که واکسینه نشده‌اند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
  • 8. تشخیص:

    تشخیص قطعی پاروا ویروس از طریق آزمایش مدفوع (تست الایزا یا PCR) انجام می‌شود.
  • 9. درمان حمایتی:

    درمان پاروا ویروس عمدتاً حمایتی است و شامل مایع درمانی، داروهای ضد استفراغ، آنتی‌بیوتیک (برای جلوگیری از عفونت‌های ثانویه) و تغذیه با لوله است.
  • 10. ایزوله کردن سگ بیمار:

    سگ مبتلا به پاروا ویروس باید از سایر سگ‌ها جدا شود تا از انتشار بیماری جلوگیری شود.
  • 11. پیشگیری:

    بهترین راه پیشگیری از پاروا ویروس، واکسیناسیون کامل و به موقع توله سگ‌ها و سگ‌های بالغ است.
  • 12. ضدعفونی کردن:

    برای از بین بردن ویروس از محیط، از مواد ضدعفونی کننده قوی حاوی سفید کننده (رقیق شده) استفاده کنید.

در صورت مشاهده هر یک از علائم ذکر شده در سگ خود، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.

نمایش بیشتر

یک دیدگاه

  1. یادمه اولین باری که با یه سگ پاروا زده روبرو شدم واقعا حس درماندگی کردم… چشمانش بی حال بود و مدام استفراغ می‌کرد. همه چی خیلی سریع پیش رفت. یه چیز جالبی که آن موقع یاد گرفتم این بود که ویروس حتی می‌تونه روی لباس آدم هم بمونه و به بقیه سگ ها منتقل بشه. برعکس خیلی از بیماری ها که تنها با تماس مستقیم انتقال پیدا می‌کنن.

    یکی دیگه از چیزهایی که شاید بد نباشه بدونید اینه که ویروس پاروا می‌تونه حتی توی فضای باز هم زنده بمونه، مخصوصا اگه خاک منطقه مرطوب باشه. یک بار توی پارک محلمون که همه سگ ها رو می‌بردن، تا چند ماه هیچ سگی نمی‌تونست اونجا بره چون خاکش آلوده شده بود.

    یه نکته دیگه هم که شاید کمک کنه، اینه که بعضی وقت ها قبل از اینکه علائم کامل ظاهر بشن، سگ کمی بی حال می‌شه و کمتر از حالت عادی بازیگوشی می‌کنه. اون موقع بهترین فرصته که سریع چک بشه چون هرچه زودتر تشخیص بدی، شانس نجاتش بیشتر می‌شه.

    😕🐶

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا