تربیت حیوانات

پارس زیاد دردسر می‌سازه؛ ۱۴ نکته درباره سگ‌های آپارتمانی آروم

زندگی در آپارتمان به این معنی نیست که نمی‌توانید یک همراه دوست‌داشتنی سگ داشته باشید. با انتخاب نژاد مناسب، می‌توانید یک زندگی آرام و هماهنگ را با سگ خود در آپارتمان تجربه کنید. پارس کردن مداوم سگ می‌تواند برای همسایه‌ها آزاردهنده باشد و حتی منجر به شکایت شود. پس، انتخاب نژادی که به طور طبیعی کمتر پارس می‌کند، بسیار مهم است.

نگهداری سگ در خانه - تربیت سگ - نکات مراقبت از سگ - غذای سگ

در این مقاله، به بررسی 14 نکته کلیدی در مورد انتخاب سگ‌های آپارتمانی کم صدا می‌پردازیم و لیستی از بهترین نژادهایی که کمتر پارس می‌کنند را ارائه می‌دهیم تا به شما در انتخاب همراه مناسبتان کمک کنیم.

  • تحقیق در مورد نژادهای مختلف: قبل از هر چیز، در مورد نژادهای مختلف سگ‌ها و ویژگی‌های رفتاری آنها تحقیق کنید.
  • توجه به میزان انرژی سگ: سگ‌های با انرژی بالا نیاز به فعالیت بدنی زیادی دارند. اگر این نیاز برآورده نشود، ممکن است با پارس کردن و رفتارهای مخرب دیگر به دنبال تخلیه انرژی خود باشند.
  • آموزش و تربیت: آموزش و تربیت صحیح سگ، نقش مهمی در کاهش پارس کردن او دارد.
  • اجتماعی‌سازی: اجتماعی‌سازی سگ از تولگی، باعث می‌شود که او با افراد و محیط‌های مختلف آشنا شود و در نتیجه، کمتر دچار ترس و اضطراب شود.
  • بررسی تاریخچه سلامتی نژاد: برخی از نژادها به دلیل مشکلات سلامتی خاص، بیشتر در معرض پارس کردن هستند.
  • مشاوره با دامپزشک یا مربی سگ: قبل از انتخاب سگ، با دامپزشک یا مربی سگ مشورت کنید تا بهترین نژاد را با توجه به شرایط زندگی خود انتخاب کنید.
  • توجه به سن سگ: توله سگ‌ها معمولاً بیشتر از سگ‌های بالغ پارس می‌کنند.
  • فراهم کردن محیط آرام: محیط آرام و بدون استرس، می‌تواند به کاهش پارس کردن سگ کمک کند.
  • شناسایی و رفع علت پارس کردن: اگر سگ شما بیش از حد معمول پارس می‌کند، سعی کنید علت آن را شناسایی و رفع کنید.
  • بهره‌گیری از روش‌های آموزشی مثبت: به جای تنبیه کردن سگ، از روش‌های آموزشی مثبت مانند تشویق و پاداش استفاده کنید.
  • ایجاد روتین روزانه: داشتن روتین منظم برای غذا خوردن، پیاده‌روی و بازی، می‌تواند به کاهش اضطراب و پارس کردن سگ کمک کند.
  • توجه به نیازهای عاطفی سگ: سگ‌ها به محبت و توجه نیاز دارند. اگر سگ شما احساس تنهایی کند، ممکن است با پارس کردن به دنبال جلب توجه شما باشد.
  • بهره‌گیری از اسباب‌بازی‌های فکری: اسباب‌بازی‌های فکری می‌توانند سگ را سرگرم کنند و از پارس کردن او جلوگیری کنند.
  • در نظر گرفتن نژادهای کم صدا: برخی از نژادها به طور طبیعی کمتر پارس می‌کنند و برای زندگی در آپارتمان مناسب‌تر هستند.

برخی از نژادهای سگ که به طور کلی کم صدا هستند و برای زندگی در آپارتمان مناسبند، عبارتند از: شیتزو، بولداگ فرانسوی، کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل، باست هاند، greyhound (گری هاند)، Japanese chin، باسنژی (Basenji)، Italian Greyhound، و Boston Terrier. باید توجه داشت که هر سگی شخصیت منحصر به فرد خود را دارد و میزان پارس کردن او می‌تواند متفاوت باشد. با این حال، انتخاب نژادی که به طور کلی کم صدا است، شانس شما را برای داشتن یک سگ آرام در آپارتمان افزایش می‌دهد.

14 نکته و 22 نژاد سگ آپارتمانی کم صدا (یا بدون صدا!)

در این مقاله، ما به بررسی 14 نکته مهم در انتخاب سگ آپارتمانی و سپس معرفی 22 نژاد سگ می پردازیم که به طور کلی به عنوان سگ های کم صدا یا بی صدا شناخته می شوند.توجه کنید که هیچ سگی کاملاً بی صدا نیست، اما با تربیت مناسب و انتخاب نژاد مناسب، می‌توانید پارس کردن سگ خود را به حداقل برسانید.باید بدانید “بی صدا” یک اصطلاح نسبی است.همه سگ ها گاهی اوقات پارس می کنند – مثلا وقتی که ترسیده اند، هیجان زده اند یا احساس می کنند خطری وجود دارد.هدف ما این است که نژادهایی را پیدا کنیم که به طور طبیعی کمتر پارس می کنند و به راحتی می توان آنها را آموزش داد تا پارس کردن بیش از حد را متوقف کنند.

قبل از اینکه به سراغ معرفی نژادها برویم، بیایید 14 نکته مهم را بررسی کنیم که باید هنگام انتخاب سگ آپارتمانی در نظر داشته باشید.

14 نکته برای انتخاب سگ آپارتمانی کم صدا

1.نژاد را بشناسید: برخی از نژادها به طور ژنتیکی مستعد پارس کردن هستند.نژادهایی مانند تریرها اغلب پارس می کنند، در حالی که نژادهایی مانند باست هاند معمولاً آرام تر هستند.2.سن سگ: توله سگ ها بیشتر از سگ های بالغ پارس می کنند، زیرا هنوز در حال یادگیری هستند و انرژی بیشتری دارند.5.تحریک ذهنی: علاوه بر ورزش بدنی، تحریک ذهنی نیز برای جلوگیری از پارس کردن ناشی از بی حوصلگی مهم است.اسباب بازی های فکری و بازی های تعاملی میتوانند کمک کننده باشند.7.اجتماعی سازی: اجتماعی سازی زودهنگام به سگ شما کمک می کند تا با افراد، حیوانات و محیط های مختلف آشنا شود و از ترس و اضطراب او که می‌تواند منجر به پارس کردن شود، جلوگیری کند.

8.شناسایی محرک ها: سعی کنید محرک هایی که باعث پارس کردن سگ شما می شوند را شناسایی کنید و برای کاهش یا حذف آنها اقدام کنید.9.مشاوره با دامپزشک: در صورتی که پارس کردن سگ شما بیش از حد است یا به طور ناگهانی شروع شده است، با دامپزشک مشورت کنید.ممکن است مشکل پزشکی وجود داشته باشد که باعث پارس کردن شود.10.بهره‌گیری از دستگاه های ضد پارس: دستگاه های مختلفی وجود دارند که برای جلوگیری از پارس کردن طراحی شده اند، مانند قلاده های ضد پارس که از لرزش یا صدا برای متوقف کردن سگ استفاده می کنند.

اما بهره‌گیری از این دستگاه ها باید با احتیاط و تحت نظر متخصص انجام شود.11.محیط آرام: محیطی آرام و بدون تنش می‌تواند به کاهش پارس کردن سگ شما کمک کند.سعی کنید از ایجاد صداهای بلند و ناگهانی خودداری کنید.12.توجه و محبت: سگی که احساس می کند مورد توجه و محبت قرار می گیرد، کمتر احتمال دارد که برای جلب توجه پارس کند.13.صبوری: تربیت یک سگ کم صدا نیاز به صبر و حوصله دارد.انتظار نداشته باشید که سگ شما یک شبه از پارس کردن دست بکشد.

22 نژاد سگ آپارتمانی کم صدا (یا بدون صدا!)

اکنون، بیایید به معرفی 22 نژاد سگ بپردازیم که به طور کلی به عنوان سگ های کم صدا یا بی صدا شناخته می شوند و برای زندگی در آپارتمان مناسب هستند:

1. باست هاند (Basset Hound)

باست هاند سگی آرام و دوست داشتنی است که به دلیل صدای کمش مشهور است. آنها معمولاً فقط زمانی پارس می کنند که واقعاً دلیلی برای آن وجود داشته باشد.

2. بولداگ انگلیسی (English Bulldog)

بولداگ های انگلیسی سگ هایی آرام و خونسرد هستند که معمولاً پارس نمی کنند، مگر اینکه احساس خطر کنند.

3. گریت دین (Great Dane)

با وجود جثه بزرگشان، گریت دین ها سگ هایی آرام و مهربان هستند که معمولاً پارس نمی کنند، مگر اینکه دلیلی برای آن داشته باشند.

4. بورزوی (Borzoi)

بورزوی ها سگ های آرام و نجیبی هستند که به طور کلی پارس نمی کنند. آنها نیاز به ورزش منظم دارند، اما در داخل خانه بسیار آرام هستند.

5. شیبا اینو (Shiba Inu)

شیبا اینوها سگ هایی مستقل و تمیز هستند که معمولاً پارس نمی کنند، اما ممکن است گاهی اوقات “فریاد شیبا” بکشند، که صدایی منحصر به فرد و کوتاه است.

6. آکیتا (Akita)

آکیتاها سگ های وفادار و محافظ هستند که معمولاً پارس نمی کنند، مگر اینکه احساس کنند خطر یا تهدیدی وجود دارد.

7. نیوفاندلند (Newfoundland)

نیوفاندلندها سگ های بزرگ و مهربانی هستند که به دلیل صبر و آرامششان مشهور هستند. آنها معمولاً پارس نمی کنند.

8. سنت برنارد (Saint Bernard)

سنت برناردها سگ های بزرگ و مهربانی هستند که معمولاً پارس نمی کنند، مگر اینکه دلیلی برای آن وجود داشته باشد.

9. بسنجی (Basenji)

بسنجی ها به طور کلی به عنوان سگ های “بدون پارس” شناخته می شوند. آنها به جای پارس کردن، صدایی شبیه به “یودل” تولید می کنند.

10. فرنچ بولداگ (French Bulldog)

فرنچ بولداگ ها سگ های بازیگوش و دوست داشتنی هستند که معمولاً کمتر از بولداگ های انگلیسی پارس می کنند.

11. کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel)

کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل ها سگ های مهربان و خوش اخلاقی هستند که معمولاً پارس نمی کنند، مگر اینکه دلیلی برای آن وجود داشته باشد. خلاقیت و نوآوری

12. پکینیز (Pekingese)

پکینیزها سگ های مستقل و اشرافی هستند که معمولاً پارس نمی کنند، مگر اینکه احساس خطر کنند.

13. شیتزو (Shih Tzu)

شیتزوها سگ های مهربان و دوست داشتنی هستند که معمولاً زیاد پارس نمی کنند، مخصوصا اگر به خوبی تربیت شده باشند.

14. لهاسا آپسو (Lhasa Apso)

لهاسا آپسوها سگ های باهوش و وفاداری هستند که میتوانند نگهبان خوبی باشند، اما معمولاً پارس نمی کنند، مگر اینکه دلیلی برای آن وجود داشته باشد.

15. پودل (Poodle) (همه اندازه ها)

پودل ها سگ های باهوش و آموزش پذیری هستند که اگر به خوبی تربیت شوند، معمولاً زیاد پارس نمی کنند.

16. مالتیز (Maltese)

مالتیزها سگ های کوچک و دوست داشتنی هستند که اگر به خوبی تربیت شوند، معمولاً زیاد پارس نمی کنند.

17. گلدن رتریور (Golden Retriever)

گلدن رتریورها سگ های مهربان و باهوشی هستند که معمولاً زیاد پارس نمی کنند، مخصوصا اگر به اندازه کافی ورزش کنند.

18. لابرادور رتریور (Labrador Retriever)

لابرادور رتریورها سگ های بازیگوش و وفاداری هستند که اگر به خوبی تربیت شوند، معمولاً زیاد پارس نمی کنند.

19. ویپت (Whippet)

ویپت ها سگ های آرام و خونسردی هستند که معمولاً پارس نمی کنند، مگر اینکه دلیلی برای آن وجود داشته باشد. آنها نیاز به ورزش منظم دارند، اما در داخل خانه بسیار آرام هستند.

20. ایتالین گری هاند (Italian Greyhound)

ایتالین گری هاندها سگ های دوست داشتنی و ملایمی هستند که به طور کلی زیاد پارس نمی کنند و برای زندگی در آپارتمان مناسب هستند.

21. پامرانین (Pomeranian)

پامرانین ها سگ های کوچک و پرانرژی هستند. با آموزش و تربیت مناسب، میزان پارس کردن آنها را می توان کنترل کرد.

22. یورکشایر تریر (Yorkshire Terrier)

یورکشایر تریرها سگ های کوچک و دوست داشتنی هستند. آموزش های زود هنگام و صحیح می‌تواند از پارس کردن بیش از حد آنها جلوگیری کند.

نمایش بیشتر

یک دیدگاه

  1. بعد از مطالعه متن، یاد پسرعمویم افتادم که برای اولین بار یک فرنچ بولداگ گرفت و اصلا حواسش به تحرک و بازی روزانه سگ نبود. بعد از یک ماه سگش شروع کرد به پارس کردن های بی موقع که باعث شد همسایه ها شکایت کنند. وقتی بهش گفتم چند تا اسباب بازی فکری بخر و روزی نیم ساعت با سگش بازی کن، ظرف دو هفته اوضاع خیلی بهتر شد.

    سگ های بی صدا هم بالاخره گاهی پارس می کنند، به خصوص وقتی غریبه ای پشت در بایستد یا صداهای غیرعادی بشنوند. یه دوست داره که یک کاوالیر کینگ چارلز گرفته و می گفت حتی موقع پارس کردن صداش خفه و آرومه. تو آپارتمان این نکته خیلی مهمه که سگ پارس های بلند و تند نداشته باشه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا